عنوان

Identification of Dermatophyte Species and Evaluate the Profile of Resistance to Antifungal Agents in Patients With Cutaneous Dermatophytosis Referred to Razi hospital Tehran, in year 2022-2023,شناسایی گونه های درماتوفیت و بررسی مشخصات مقاومت به عوامل ضد قارچی در بیماران مبتلا به درماتوفیتوز پوستی مراجعه کننده به بیمارستان رازی تهران در سال ٢٠٢٢-٢٠٢٣

98953P

انگلیسی

Identification of Dermatophyte Species and Evaluate the Profile of Resistance to Antifungal Agents in Patients With Cutaneous Dermatophytosis Referred to Razi hospital Tehran, in year 2022-2023

شناسایی گونه های درماتوفیت و بررسی مشخصات مقاومت به عوامل ضد قارچی در بیماران مبتلا به درماتوفیتوز پوستی مراجعه کننده به بیمارستان رازی تهران در سال ٢٠٢٢-٢٠٢٣

[Dissertation]

Asma Khalid

اسماء خالد

Tehran University of Medical Sciences, Medicine school

1401

43p

Doctor of Medicine (MD)

دکتری پزشکی عمومی

1401/12/07

1401/12/07

17

17

Dermatophytosis is a fungal infection of the skin. Typically it results in a red, itchy, scaly, circular rash. Hair loss may occur in the area affected. There are around 30 species that are etiologic agents of dermatophytosis. Trichophyton rubrum accounts for the vast majority of dermatophytosis isolates. Representative species of this infection include Trichophyton mentagrophytes var. interdigitale, Trichophyton tonsurans, Microsporum canis, Microsporum gypseum, and Epidermophyton floccosum.Dermatophytposis has a global prevalence of 20000-25000 per 100,000 people. Dermatophytosis is more common in school-aged children (5-15 years old). Dermatophytosis is more common in women than in men. Moist circumstances, communal bathing, immunocompromised states (including the use of immunosuppressive medicines), atopy, genetic predisposition, and athletic activity that causes skin rips, abrasions, or trauma, such as wrestling, judo, or soccer, are all risk factors for tinea infection.A dermatophyte infection is frequently suspected when corresponding lesions or inflammation appear clinically. For the diagnosis, direct microscopy, fungal cultures, or Wood's light examination are used. If the diagnosis is still questionable or if previous therapies have not cleared the lesions, a skin biopsy may be conducted.For the treatment of dermatophyte infection , topical antifungals, such as clotrimazole, can cure mild forms of localized dermatophyte infections of the skin. Medicines such as griseofulvin or terbinafine are frequently used to treat tinea capitis. When griseofulvin medication has failed or the patient is unable to take it, ketoconazole is recommended. Individuals with a weakened immune system, may require systemic treatment with oral antifungals to resolve the infection. Some studies shows that butenafine and terbinafine were superior than clotrimazole, oxiconazole, and sertaconazole for cutaneous tinea.Clinical resistance to traditional antifungal medications has been a concern, This concerning trend has been attributed in part to the widespread availability and widespread use of over-the-counter, potent topical steroids, which frequently contain multiple antifungal and antibacterial agents, resulting in a deregulated immune response that is more susceptible to persistent dermatophyte infections. Method: Our study is a cross sectional study. Approximately 50 patients with cutaneous dermatophyte infection who were suspected resistance to at least one oral drug referred to Razi and Imam Khomeini hospital complex Tehran, in year 2022-2023 are enrolled in the study. Smear, culture test and sensitivity to antifungal drugs are investigated. Results:In our study from 37 suspected specimens only 27 specimens were record positive for fungal cutaneous infection. The mean frequency of females were more than males. The age of the studied population was 39/22± 14.038 (Mean±sd) years with a range of 10-74 years old. 9 (33.33%) of those dermatophytes-infected patient were 30-39 years old. 11 (51/9%) had tinea corporis and 14 (40.7%) had a tinea cruris and 2(7.4%) had both of tinea cruris and tinea mannum. Based on the results of the positive dermatophytosis patient’s and non-positive patient’s comparison, there was not appear to be a significant association with dermatophytosis for: diabetes (p=0.86), storied use (p=0.06), BMI (p=0.32), living or working in areas with pet (p>0.05), sport experience (p>0.05) and prior surgery and pregnancy (p=0.38). There was significant correlation between antifungal unresponsiveness at standard dose and relapsing episode and duration of infection (p=0.05).According to the MIC frequency distribution of four antifungal agents T. indotineae 13 (52%), 25 (100%), 23(92 %), 20(80%) were susceptible to itraconazole (MIC90=0.5), voriconazole (MIC90=0.03), fluconazole (MIC90=0.03), and terbinafine (MIC90 =0.03) respectively.Among T. interdigitale genotype II strains, 1 (50%), 2 (100%), 2 (100%), 2 (100%) were susceptible to itraconazole, voriconazole, fluconazole, and terbinafine respectively.In the present study 4/27 (14.81%) of the patients had antifungal resistance (1 µg/mL ≤ MIC for terbinafine). In the present study 7/27 patients had antifungal tolerance (MIC of 1 µg/mL for one drug or more); these included ten itraconazole-tolerant patients and one fluconazole-tolerant patient. One terbinafine-tolerant patients were identified.Conclusion: In our study, females were more susceptible to infection than males and we found that there is no statistically significant relation of dermatophyte skin infection with BMI, diabetes , storied use, home or place of work in forested regions, living or working in areas with pet, sport experience and prior surgery. There was statistically significant correlation between antifungal unresponsiveness at standard dose and relapsing episode and duration of infection. According to MIC frequency distribution of four antifungal agents, some of the patients had antifungal resistance for terbinafine. Most of them had antifungal tolerance for more than one drug, from those ten were itraconazole-tolerant patient and 2 fluconazole-tolerant patients were included.

مقدمه: درماتوفیتوز یک عفونت قارچی پوست است. معمولاً منجر به بثورات قرمز، خارش دار، پوسته پوسته و مدور می شود. ریزش مو ممکن است در ناحیه آسیب دیده رخ دهد. حدود ٣٠ گونه وجود دارد که عوامل ایجاد کننده درماتوفیتوزیس هستند۔ تریکوفیتون روبروم شایع ترین عامل درماتوفیت باشد. گونه های نماينده این عفونت عبارتند از Trichophyton mentagrophytes var. interdigitale، Trichophyton tonsurans، Microsporum canis، Microsporum gypseum و Epidermophyton floccosum. درماتوفیت پوستی شیوع جهانی ٢٠٠٠٠-٢٥٠٠٠ در هر ١٠٠٠٠٠ نفر دارد. درماتوفیتوزیس در کودکان مدرسه ای (٥ تا ١٥ ساله) شایع تر است. درماتوفیت در زنان بیشتر از مردان است. شرایط مرطوب، حمام کردن اشتراکی، وضعیت‌های نقص ایمنی (استفاده از داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی)، آتوپی، استعداد ژنتیکی و فعالیت ورزشی که باعث پارگی پوست، ساییدگی یا ضربه می‌شود، مانند کشتی، جودو یا فوتبال، همگی از عوامل خطر برای عفونت کچلی هستند. هنگامی که ضایعات یا التهاب مربوطه از نظر بالینی ظاهر می شوند، اغلب به عفونت درماتوفیت مشکوک می شود. برای تشخیص، از میکروسکوپ مستقیم، کشت قارچ یا معاینه نور وود استفاده می شود. اگر تشخیص هنوز مشکوک باشد یا اگر درمان های قبلی ضایعات را پاک نکرده باشد، بیوپسی پوست ممکن است انجام شود. برای درمان عفونت درماتوفیت، ضد قارچ های موضعی مانند کلوتریمازول می توانند اشکال خفیف عفونت های موضعی درماتوفیت پوست را درمان کنند. داروهایی مانند گریزئوفولوین یا تربینافین اغلب برای درمان کچلی استفاده می شود. هنگامی که دارو گریزئوفولوین شکست خورده یا بیمار قادر به مصرف آن نیست، کتوکونازول توصیه می شود.افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، ممکن است برای رفع عفونت نیاز به درمان سیستمیک با داروهای ضد قارچ خوراکی داشته باشند. برخی از مطالعات نشان می دهد که بوتنافین و تربینافین نسبت به کلوتریمازول، اکسی کنازول و سرتاکونازول برای کچلی پوستی برتر بودند.مقاومت بالینی در برابر داروهای ضد قارچ سنتی یک نگرانی بوده است، این روند نگران کننده تا حدی به در دسترس بودن و استفاده گسترده از استروئیدهای موضعی قوی بدون نسخه نسبت داده شده است که اغلب حاوی عوامل ضد قارچی و ضد باکتریایی متعددی است که منجر به تنظیم‌زدایی می‌شود. پاسخ ایمنی که نسبت به عفونت های مداوم درماتوفیت حساس تر است.روش کار: مطالعه ما یک مطالعه مقطعی است. حدود ٥٠ بیمار مبتلا به عفونت درماتوفیت پوستی که مشکوک به مقاومت به حداقل یک دارو خوراکی مراجعه کننده به مجتمع بیمارستان رازی و امام خمینی تهران در سال ٢٠٢٢-٢٠٢٣ بودند، وارد مطالعه شدند. اسمیر، آزمایش کشت و حساسیت به داروهای ضد قارچی بررسی می شود.نتیجه گیری: ما به این نتیجه رسیدیم که درمان درماتوفیت مقاوم با توجه به نیاز بیمار (جلوگیری از تداخلات دارویی-دارویی و غیره)، گونه ارگانیسم(های) عفونی، و حساسیت ارگانیسم(ها) به داروهای ضد قارچی متفاوت خواهد بود. بنابراین، ما بر این باوریم که شناسایی ارگانیسم(های) عفونی و انجام تست حساسیت ضد قارچی برای تربینافین، فلوکونازول، ایتراکونازول و وریکونازول برای انتخاب استراتژی‌های موثر برای مدیریت موارد بالینی درماتوفیتوز مقاوم ضروری است.

درماتوفیت‌ها

Dermatophytes

قارچ‌های پوستی

Dermatomycoses

a08

a08

a12

a12

Dermatophyte infection

Resistance to treatment in dermatophytosis patients

Immunocompromised patient

Multidrug therapy

بیماران مبتلا به درماتوفیتوز پوستی

عفونت قارچی پوست

درماتوفیتوزیس

داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی

داروهای ضد قارچی

, Author

, Author

Khalid, Asma

خالد، اسماء

, Thesis advisor

, Thesis advisor

, Thesis advisor

, Thesis advisor

, Consulting advisor

, Consulting advisor

, Consulting advisor

, Consulting advisor

, Consulting advisor

, Consulting advisor

Shakoei Nejad, Safoura

شکوئی نژاد، صفورا

حمزه لو، شاهین

Hamzalu, Shaheen

Araniyan, Zainab

آریانیان، زینب

Fatahi, Mahsa

فتاحی، مهسا

Razavi, Zahra

رضوی، زهرا

Tehran University of Medical Sciences, Medicine school

ایران

20230307

26025Pardis

p

TL

276903

a

Y